کارآفرین چه کسی است ؟
کارآفرین تفکر خویش را عینیت بخشیده و کار‌فرمای خود می باشد. بعبارتی دارای استقلال بوده و با ذهن خود خلاقیت را به عمل تبدیل نموده که موجب نوآوری میگردد. کارآفرین با وجود فشار زیاد فعالیتهای اقتصادی ، کارآیی خود را حفظ می نماید لذا خصوصیات کارآفرین عبارتند از:
کارآفرین دارای اندیشه آینده‌نگری و افق چشم انداز روشن و شفاف و خالی از هرگونه ابهام و قابل انتقال به دیگران می باشد. بگونه ای که چشم‌انداز به کارآفرین کمک نموده تا اقدامات مستمر و بدون ابهام بسوی اشتغال و اهداف را پیگیری نماید از طرفی عزم راسخ کارآفرینان موجب می شود که تعهد لازم جهت کسب موفقیت را ایجاد نمایند. این شرایط کارآفرین را در طی فرآیند راه‌اندازی شغل از هر گونه شک و تردید مصون نگهداشته بگونه ای که مخالفت وابستگان نیز نمی‌تواند در اراده او خللی وارد نماید .
انگیزش: یکی از مهمترین انگیزه‌های کارآفرینان محقق نمودن چشم‌انداز پیش بینی شده بوده بدیهی است سود مالی بندرت در انگیزه کارآفرینان تاثیر داشته و صرفاً پول به تنهایی انگیزه انجام کلیه تلاشها و فعالیتها نمی باشد معهذا جهت آغاز فعالیت کارآفرینانه معیار خوبی جهت اندازه‌گیری موفقیت فعالیت کارآفرینان می باشد.
تمرکز: کارآفرین برای ایجاد اشتغال از کلیه طرح و برنامه‌ها و جزئیات کار مطمئن بوده معهذا برخی از نظرات در این رابطه عبارتند از :
ـ کارآفرین معمولاً فرصتی را تخصیص و جهت پیگیری و تحقق آن، سازمان مناسبی را بنا و عمدتا به‌منظور دریافت سود و رشد، کسب و کاری را ایجاد و اداره نموده که مشخصات اصلی آن نوآوری و مدیریت اشتغال‌است.
ـ کارآفرین سیاستگذاری کسب و کار را اعمال نموده و با ریسک مالی آن را به عهده می‌گیرند و فرصتهای بازار را درک و جهت استفاده از آن سرمایه گذاری و دارایی لازم رافراهم می آورد.
ـ کارآفرین تقاضا را پیش‌بینی نموده و خطر ناشی از نوسانات را به عهده گرفته و غالباً در فرآیند تولید عامل سازماندهی و مسئولیت تصمیماتی از قبیل: تولید، میزان تولید و روش تولید می باشد در این رابطه نیز فرصتها را تشخیص و منابع مورد نیاز را جمع‌آوری سپس طراحی و اجرا و ارزیابی می نماید.
ـ کارآفرین معمولاً ریسک و مدیریت کسب و کار را به عهده گرفته و ترکیب جدیدی از کالا و تولید و اعتبار بنگاه اقتصادی را بر عهده می‌گیرند و در جهت ایجاد اشتغال از عواملی همانند زمین، نیروی‌کار، مواد مصرفی و سرمایه استفاده لازم نموده و سپس با قدرت تصمیم‌گیری، مهارتها و استعدادهای فردی در طراحی، سازماندهی، راه‌اندازی و مدیریت واحد جدید، ایده‌اش را به اجراء در آورده و از این راه به کسب درآمد می‌پردازد. همچنین چنانچه با عدم موفقیت مواجه شود موانع پیش‌بینی نشده را می‌پذیرد. از طرفی کارآفرین در انتظار سرمایه‌گذاری و ایجاد شغل از طرف دولت نبوده و خود با شناخت صحیح از فرصتها و استفاده از سرمایه‌های راکد، امکاناتی را فراهم و با سازماندهی و مدیریت مناسب منابع، ایده خویش را عملی مینماید. او تنها خودش شاغل نمی‌شود، بلکه بدون اتکاء به دولت، در بخش غیردولتی جهت تعداد دیگری نیز شغل آفریده و نقش مهمی در تولید ایفاء نموده که این امر سبب کاهش نرخ بیکاری در کشور میگردد. بدیهی است که دولت نیز می‌تواند با ارائه تسهیلات و پیگیری سیاستهای مناسب، اقدامات کارآفرینان را تسریع نماید.
مفهوم کارآفرینی در بنگاههای اقتصادی
امروزه «اقتصاد جهانی» و «فن‌آوری‌اطلاعات» ، تاثیر بسزایی در اقتصاد ملی کشورها گذاشته و نکات اساسی درخصوص راهکارهای تولید محصولات جدید بمنظور تسریع فرآیند رشد و توسعه پایدار و رفاه اقتصادی را پدید آورده کارآفرینی ازمفاهیمی می باشد که در محدوده علم اقتصاد ، مدیریت، جامعه‌شناسی و روان‌شناسی قدمتی کوتاه دارد لیکن رو به گسترش می‌باشد که برخی از نظرات در این رابطه بشرح زیر می باشد .
ـ کارآفرین متعهد می‌شود ریسکهای فعالیت اقتصادی را سازماندهی و در این رابطه نیروی کار و مواد اولیه را به بهائی نامعین تهیه و با فروش رساندن محصولات به بهائی‌معین .ابزار تولید را ترکیب و سپس محصولات قابل عرضه به بازار، را ارائه نموده و مسئولیت ارزش تولیدات، بازیافت کل‌سرمایه را که بکار گرفته ارزش دستمزدها، بهره و اجاره را پرداخته و سود حاصل را برعهده می‌گیرد
ـ کارآفرینی ارتباط بین جامعه و نیروی انسانی، و همچنین جنبه‌های غیراقتصادی جامعه و بنگاههای انتفاعی تاسیس شده جهت برخورداری از مزیت‌های اقتصادی را تعیین می نماید در حقیقت کارآفرین دارای تخصص لازم بوده و با تصمیم‌گیری عقلانی و منطقی درخصوص ایجاد هماهنگی در منابع کمیاب اقدام می نماید.
ـ پیتردراکر معتقد است، کارآفرین فردی بوده که فعالیت اقتصادی کوچک و جدیدی را با سرمایه خود آغاز مینماید.
ـ جفری تیمونز معتقد است که کارآفرینی خلق و ایجاد بینشی ارزشمند از عدم وجود مینماید که فرآیند ایجاد و دستیابی به فرصتها بدون توجه به‌منابع در حال حاضر موجود می باشد. کارآفرینی شامل، خلق و توزیع ارزش و منافع بین افراد، گروهها، سازمانها و جامعه می‌باشد.
ـ دیوید مک کران کارآفرینان را افرادی‌نوآور، با تفکری متمرکز، و در جهت کسب موفقیت در نظام اقتصادی دانسته که سازمانهایی نوآور، سودآور و با رشدی سریع را ایجاد می‌نمایند.
شومپیتر مشخصه اصلی کارآفرین را «نوآوری» می‌داند و کار یک کارآفرین را تعادل پویا از طریق نوآوری و کارآفرینی تعریف می نماید که این امر مشخصه یک اقتصاد سالم می باشد.
سابقه کارآفرینی در ایران:
به موضوع کارآفرینی در کشورهای پیشرفته دنیا از اواخر دهه ۱۹۷۰ به بعد توجه شده در این رابطه نیز در بسیاری از کشورهای درحال توسعه از اواخر دهه ۱۹۸۰ به مسئله کارآفرین توجه شد لیکن در کشور ما تا آغاز اجرای برنامه سوم توسعه، توجه چندانی به کارآفرینی نشده و در محافل علمی و دانشگاهی نیز فعالیتی در این زمینه صورت نگرفته بود. مشکل بیکاری و پیش‌بینی بحران آن در دهه ۱۳۸۰ موجب شد که در هنگام تدوین برنامه سوم توسعه، موضوع کارآفرینی در دستور کاردولت قرار گیرد. اخیراً توسعه کارآفرینی در سطح وزارتخانه‌های علوم، تحقیقات و فناوری، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، جهاد کشاورزی، صنایع و معادن و فلزات و همچنین مؤسسه جهاد دانشگاهی به دلیل ارتباط با فعالیتهای آنها، مطرح شده در حالیکه کارآفرینی دارای مفهومی وسیعتر و با ارزشتر از اشتغال‌زایی می باشد . لذا جهت بارورشدن خلاقیت‌ها ، ترغیب به نوآوری و توسعه آن ، افزایش اعتماد به نفس ، ایجاد و توسعه تکنولوژی ، تولید ثروت در جامعه و افزایش رفاه عمومی از نکاتی بوده که باید به جنبه اشتغال‌زایی آن توجه نمود .
